Πως θ' άλλαζα τον πλανήτη μου σε 13 ημέρες κι εννέα τέρμινα

Τί λες φιλαράκι; είσαι να κάνουμε την ανατρεπτική επανάσταση των Χαϊλίδων;
Να εφαρμόσουμε δικτατορικά το αυτονόητο;
Γιατί αν περιμένουμε ν’ αφυπνιστούν όλοι ταυτόχρονα και να συντονιστούν και να συνεργαστούν θα χαθούμε μέσα στο όνειρο.
Βαρέθηκα λέμε, την μίρλα, την γκαντεμιά και το μπούρου-μπούρου.
Μα η επανάστασή μας θα ‘ναι βελούδινη, δίχως ν’ ανοίξει μύτη, με μόνη χρήση το εργαλείο του ενστικτώδη φόβου. Ξέρεις! είναι αυτός που δημιουργεί συνειρμικά ο νούς βλέποντας μία εικόνα (π.χ. αν δει στην τηλεόραση στρατός στην πόλη, να σουλατσάρει πάνω κάτω κι ας μην κάνει τίποτα) αποσυντονίζεται κι αντιδρά υποτελειακά έστω κι αν δεν τον αγγίζει κανείς. Βέβαια διαμαρτύρεται πάντα αντιπαραβάλλοντας ακόμα και το παράλογο αλλά εμείς δεν θα πτοηθούμε γιατί ξέρουμε πως στο τέλος θα το ενστερνιστεί ως τρόπο ζωής μιάς και θα ‘ναι το καλύτερο. Γιατί θα φροντίσουμε εμείς να είναι το καλύτερο.
Και το μυστικό γιά να πετύχει το όλο εγχείρημα είναι 1ον να μην δημιουργήσεις μάρτυρες 2ον ν’ αντιμετωπίσεις τους πάντες ισότιμα και 3ον ν’ αφήσεις ελεύθερο τον λόγο αποδυναμώνοντας τον με τις πράξεις εφαρμογής του αυτονόητου.
Άκου λοιπόν πως το σκέφτομαι……..