Μετά από 42 Μάιδες διεκδικούμε και πάλι, με αδικοχαμένο αίμα, τα ίδια πράγματα।
Αν αυτό δεν είναι κατάντια τότε τι είναι?
Ποιά είναι η πρόοδος?
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας ή η ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου?
Και τι ορίζει την λέξη πολιτισμός?
Η άρτια μηχανιστική ομαλότητα ή η ισότιμη κοινωνική ευημερία?
Και τελικά, γιατί παλεύουμε?
Γιά μιά αόριστη έννοια της οικονομίας έξω από τον άνθρωπο ή γιά τον εξωραϊσμό της πραγματικότητας που βιώνει αυτός?
Και ναι! Θ' αγωνιστούμε γιά το αυτονόητο (γιά μας, γιά τα παιδιά μας) γιατί είναι δικαίωμά μας και το αξίζουμε και γιατί αν δεν το κάνουμε, εμείς θ' απολέσουμε την ζωή μας, μιάς και θα την έχουμε καταθέσει αυτοβούλως στα χέρια των αιρετών δικτατόρων μας υποκύπτοντας στην τρομοκρατία τους και η οποία διογκώνεται από την ανοχή μας.
Αυτόν τον φαύλο κύκλο καλούμαστε τώρα να σπάσουμε σεβόμενοι όμως την ζωή όλων (γιατί κι αυτό είναι πολιτισμός).
ΤΟΛΜΑΜΕ? 'Η Η ΛΟΒΟΤΟΜΗ ΕΠΕΤΥΧΕ ΚΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΠΕΒΙΩΣΕ?
