«ΕΛΕΥΘΕΡΙΗΣ ΦΑΟΣ ΙΡΟΝ….»
-Πιά δεν μπορώ! Θα φύγω φτερωτός
στον «ελεύθερον κόσμο του φωτός» !
Όχι Άφρικα κι Ασία ! Καθημερνά
φωτιά κι ατσάλι ο Αθάνατος κερνά.
Θα γεννηθώ ξανά, όπως θέλω, κι όσο
μπορώ και θέλω εγώ θα μεγαλώσω !
( Ιδού στάδιον δόξης σου λαμπρόν,
αθάνατη λεξούλα του Καμπρόν ! )
-Αν απ’ εδώ σ’ αφήσουν κι αν εκεί
σε δεχτούνε, θ’ αλλάξεις φυλακή.
Ανάσα πουθενά του δουλευτή
που προσκυνά, ο φτωχός, να βολευτεί !
Χιλιάδες μίλια πέρα, αιώνες πίσω,
φτηνά το κρέας πουλιέται τ’ ανθρωπίσο !
Ξεν’ οι λαοί στον τόπο τους και δούλοι,
χωρίς πατρίδα, πάντα «οχτροί και μούλοι» !
Όπου να πας, ξένος και δούλος, κι όπου
σταθείς, θα χάνεις κάθε αξία τ’ ανθρώπου.
Αλλού να γεννηθείς, κι αλλού να πας,
παντού θα σε χτυπούν, αν δε χτυπάς !
Πουθενά δε θα μείνεις. Κάθε λίγο
θα παίρνεις το δισάκι σου : «Θα φύγω !»
Οι αλυσίδες σου στο ‘να το σακί,
στ’ άλλο ο τάφος σου – κι ώρα σου κακή !
Τι τα θέλεις φτερά και πλοία κι οδό;
Ο «ελεύθερός σου κόσμος» είν’ εδώ,
κόσμος θανάτου, απάτης και φαλλού !
Όλα τα ‘χεις γιατί να πας αλλού!
( ψιθυριστά )
Αν ζητάς ανθρωπιά και δίκιο νόμο,
δεν είν’ εκεί που πας. Ν’ αλλάξεις δρόμο !
Νοέμβρης 1968
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
«ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ»
