Ότι ανοίγει τη ψυχή φωνάζει να με ξεκλειδώσει. Της ανηφόρας η κούραση είναι ένα τίποτα μπροστά στης κατηφόρας το φόβο. Σαν της λύπης το χείμμαρο που ρέει εύκολα και άφθονα, υποτάσσεται στο ένα μοναδικό και παντοδύναμο δάκρυ της ευτυχίας. Το δικαίωμα στο όνειρο λούζει την υποχρέωση της απογοήτευσης με θράσος. Και το φως σου ρέει παντού κι αλλάζει όλα τα χρώματα, καθώς αλλάζει τα πάντα, αφού αλλάζει εμένα. Μόνο οι δρόμοι που φοβίζουν μας πάνε εκεί που θέλουμε. Μόνο οι ώρες που δεν τις ορίζουμε κάνουν τη ζωή να μοιάζει ζωή. Σαν όλα γεύση παίρνουν. Σαν τα πρωινά μάτια αξίζουν τον Ήλιο. s'imaginer
Κι όταν τα όνειρα ξεπλένει η βροχή χάνουν το χρώμα τους, φαντάζει ανούσια η διαδρομή σαν σε αγάννιφο λαγούμι να ‘χει θαφτεί διάφανος ήλιος διαπερνά, μα την ψυχή σου δεν θα βρεί
διαβάτης γίνεσαι δίχως προορισμό σε μια επανάληψη, χωρίς διαχωρισμό σ’ άδενδρη άσφαλτο, δεν βλέπεις καν βουνό μετράς τον χρόνο, τις ώρες, το λεπτό
σ’ ένα πολύβουο πανηγύρι θ’ αγκιστρωθείς να πάψει ο πόνος, λίγο να ξεχαστείς μα μες της νύχτας την σιγή σαν θα βρεθείς ψάχνεις το όνειρο στ’ απόνερα της βροχής
εκεί αντιφεγγίζει το φεγγάρι εκεί ενώνεται με το δάκρυ εκεί το χέρι σου θ’ απλώσεις μήπως μπορέσεις τον ουρανό να νιώσεις
Κάθε σχήμα μοναδικό Κάθε πορεία μοναχική, μ' ευλάβεια μοναστική Κι όμως το είναι σ' ένα καταφύγιο θα σωθεί
Κι είναι ο έρωτας κι αγάπη μαζί Κι είναι η φιλία που συμπληρώνει και ισορροπεί Κι είναι η παρέα όπου οαρίζει δίχως να εγκλωβιστεί
Δαίμονας ο Έρωτας ανέμελα και απαλά Θεούς κι Ανθρώπους ανακατεύει
Μα τη φορτωμένη με ευθύνες και "πρέπει" Καμήλα προσπερνάει Και τ΄αρπακτικό Λιοντάρι με σάρκα μόνο τρέφει Μαραίνεται κι Αποχωρεί αφήνοντας τον πόθο μετέωρο στη Λήθη
Μα σαν αγγίξει Ψυχή Παιδιού Tρέφεται και Δημιουργεί Χορός αρχίζει Ιερός Χρωμάτων Πανδαισία Όλα γίνονται Ένα στης Σιωπής τη Μελωδία
Για κάποιους που δεν Τον γνώρισαν ψευδαίσθηση λένε είναι...
Για Εκείνους που Τον Έζησαν και την Ύπαρξη Του Ένιωσαν σε χορό τις αναμνήσεις στην οθόνη του μυαλού τους στριφογυρίζουν...
3 σχόλια:
Ότι ανοίγει τη ψυχή φωνάζει να με ξεκλειδώσει.
Της ανηφόρας η κούραση είναι ένα τίποτα μπροστά στης κατηφόρας το φόβο.
Σαν της λύπης το χείμμαρο που ρέει εύκολα και άφθονα,
υποτάσσεται στο ένα μοναδικό και παντοδύναμο δάκρυ της ευτυχίας.
Το δικαίωμα στο όνειρο λούζει την υποχρέωση της απογοήτευσης με θράσος.
Και το φως σου ρέει παντού κι αλλάζει όλα τα χρώματα,
καθώς αλλάζει τα πάντα, αφού αλλάζει εμένα.
Μόνο οι δρόμοι που φοβίζουν μας πάνε εκεί που θέλουμε.
Μόνο οι ώρες που δεν τις ορίζουμε κάνουν τη ζωή να μοιάζει ζωή.
Σαν όλα γεύση παίρνουν.
Σαν τα πρωινά μάτια αξίζουν τον Ήλιο.
s'imaginer
οικονομία
Κι όταν τα όνειρα ξεπλένει η βροχή
χάνουν το χρώμα τους, φαντάζει ανούσια η διαδρομή
σαν σε αγάννιφο λαγούμι να ‘χει θαφτεί
διάφανος ήλιος διαπερνά, μα την ψυχή σου δεν θα βρεί
διαβάτης γίνεσαι δίχως προορισμό
σε μια επανάληψη, χωρίς διαχωρισμό
σ’ άδενδρη άσφαλτο, δεν βλέπεις καν βουνό
μετράς τον χρόνο, τις ώρες, το λεπτό
σ’ ένα πολύβουο πανηγύρι θ’ αγκιστρωθείς
να πάψει ο πόνος, λίγο να ξεχαστείς
μα μες της νύχτας την σιγή σαν θα βρεθείς
ψάχνεις το όνειρο στ’ απόνερα της βροχής
εκεί αντιφεγγίζει το φεγγάρι
εκεί ενώνεται με το δάκρυ
εκεί το χέρι σου θ’ απλώσεις
μήπως μπορέσεις τον ουρανό να νιώσεις
Κάθε σχήμα μοναδικό
Κάθε πορεία μοναχική,
μ' ευλάβεια μοναστική
Κι όμως
το είναι σ' ένα καταφύγιο θα σωθεί
Κι είναι ο έρωτας κι αγάπη μαζί
Κι είναι η φιλία που συμπληρώνει και ισορροπεί
Κι είναι η παρέα όπου οαρίζει δίχως να εγκλωβιστεί
Αγάθη Αρμακά
Δαίμονας ο Έρωτας
ανέμελα και απαλά Θεούς κι Ανθρώπους ανακατεύει
Μα τη φορτωμένη με ευθύνες και "πρέπει" Καμήλα προσπερνάει
Και τ΄αρπακτικό Λιοντάρι με σάρκα μόνο τρέφει
Μαραίνεται κι Αποχωρεί αφήνοντας τον πόθο μετέωρο στη Λήθη
Μα σαν αγγίξει Ψυχή Παιδιού
Tρέφεται και Δημιουργεί
Χορός αρχίζει Ιερός
Χρωμάτων Πανδαισία
Όλα γίνονται Ένα στης
Σιωπής τη Μελωδία
Για κάποιους που δεν Τον γνώρισαν
ψευδαίσθηση λένε είναι...
Για Εκείνους που Τον Έζησαν
και την Ύπαρξη Του Ένιωσαν σε χορό τις αναμνήσεις
στην οθόνη του μυαλού τους στριφογυρίζουν...
Κι Εκείνοι που Τον Ζουν,
Ευλογημένοι Είναι.
Β
Δημοσίευση σχολίου